در باغ "شهادت" را ببندید!

کم تر از دو هفته است که حسینیه روبروی ساختمان ما را از یک طبقه به دو طبقه ارتقا دادند، غالب ابزاری که به کار بردند حداقل دست دوم بود به جز سنگ های بنا که نو و شیک بود، سقف طبقه دوم با پشم شیشه و ایرانت به صورت شیروانی ساخته شد و  کم تر از دو روز هم وقت گرفت. این دو هفته صبح که بلند میشدم کارگرها را میدیدم که مشغول خالی کردن تیرآهن هستند و شب که میشد میدیدم همه تیر آهن ها را جوش دادند! با سابقه ای که از فرآیند آتش سوزی در کارخانه ابوی دارم میدانم که این جنس پشم شیشه ها قابلیت بالایی در مشتعل شدن بر اثر حرارت دارند، اما برای مکان هایی با ارتفاع زیاد عایق گرمایی خوبی هستند. طبقه دوم تقریبا گنجایش 300 نفر را در شرایط هیئتی وار دارد و چنانچه آتش سوزی اتفاق افتد و مسیر پله های طبقه بالا به پایین مسدود نشود، 300 نفر باید از انجا خارج شوند و اگر مسیر پله ها مسدود شود، آن 300 نفر باید خودشان را سریع از پنجره ها به بیرون پرتاب کنند. الان فقط منتظر این هستیم که مسئولین حسینیه چند عدد بخاری های عهد دقیانوس را هم بیاورند، آن وقت خیالمان راحت میشود که انشالله به یاری خدا در سال های آینده جمهوری اسلامی میتواند باز هم در راه امام حسین (ع) و زنده نگه داشتن نام و یاد و مرام ایشان شهید تقدیم کند. همچنین امید است که بتوانیم شهید زنده را در تمامی صنوف پرورش دهیم و در سال های آینده در میان مثلا رانندگان پژو، قصابها، نانواها، معلم ها، دانشجوها و ... شاهد تولید انبود شهید باشم، خدا رو شکر که در مقابل آتش نشان ها توانستیم ادای دین کنیم.

پ.ن : با این پیش فرض که حادثه پلاسکو، حادثه بود واقعا، دیدن فیلم هایی که تلاش آتش نشان های گیر افتاده در ساختمان را برای خروج نشان میدهد و نیز خروج برخی از آنها از پنجره ها در شرایطی که بالابری نیست و آنها مثل مرد عنکبوتی از خود بنا پایین می آیند، قلب را به درد می آورد.