برچسب بازی

پیش نوشت: امروز برای بار nام فمنیست نامیده شدم و برای بار nام از طرف مقابلم خواستم برایم بگوید فمنیست یعنی چه؟ و برای بار nام پاسخ صحیح نیافتم. 

در ابتدا فقط چند سوال بود، چند سوال شخصی که برای یافتن پاسخ آنها مستقیم به سراغ متون دینی رفتم. اما متون دینی اصلا من را به رسمیت نمی شناخت، یعنی اصلا من مخاطبش نبودم. آن زمان هنوز با ادعای فمنیست های اسلامی مبنی بر تفسیر مردانه دین آشنایی نداشتم. اما میفهمیدم یک جای کار می لنگد. برای مثال در یک دوره ای مطالعه باب "ازدواج" متون دست اول و دوم شد برنامه جدی مطالعاتی ام، باید میدانستم نظر دینم در شرایط فلان و بهمان یک زن چیست، باید میدانستم نظر دینم درباره ازدواج یک زن چیست. سوالات زیادی در جمع های دخترانه خودمان مطرح میشد که من خودم را موظف به پیدا کردن پاسخ آنها میدانستم. اما در نهایت ناباوری متوجه شدم اصلا بابی به نام "ازدواج" در متون دینی ما وجود ندارد! ما در متون دینی در این باره یک باب داریم و آن باب "زن ستاندن" است! یعنی وقتی به سراغ باب "ازدواج" رفتم فقط پاسخ سوال هایی چون : با چه زنانی باید ازدواج کرد، با چه زنانی نباید ازدواج کرد، اصلا چرا باید زن گرفت، ویژگی های زن خوب چیست و ... را یافتم و تمام. بگذارید نگویم از علما و فضلایی که یکی از فلسفه های ازدواج را ارتقای معنوی مرد بر اثر تحمل اخلاق بد زنان میدانستند! اگر نبود دروس خارج فقه نکاح آقای جوادی آملی قطعا قیام مسلحانه میکردم!

همان موقع ها بود که سوالات برایم تبدیل به مسئله شد. با این مسئله های نظری روزگار می گذراندم و در هر جمعی که حقوق زن در اسلام مورد اعتراض قرار میگرفت عاشقانه! از دین و آیینم دفاع میکردم.  تا آنکه در عالم عمل نیز مسائل خودم به عنوان یک زن ظهور و بروز حداکثری پیدا کرد، حالا دیگر مسئله ها تبدیل به دغدغه شده بودند. دیگر حتی اگر میخواستم هم نمی توانستم از کنار مطالعات حوزه جنسیت بگذرم. دیگر حتی اینکه از سوی جامعه "دیندار" برچسب فمنیست روی پیشانی ام بخورد برایم اهمیتی نداشت. اما خودمانیم! چه خوب برچسب میزنیم و چه خوب با برچسب ها از شنیدن شدن صدای آدمها جلوگیری میکنیم. چقدر راحت حرف حقی را که مطلوب و خوشایند ما نیست با سیاه نمایی نشنیده میگیریم.

پس نوشت: در ایران هر کس، هر حرفی، درباره هر زنی بزند فمنیست محسوب میشود، مخصوصا از سوی جامعه "دیندار".