به نقل از یکی از علما میگفت. میگفت حکایت شده روزی دیدند لک لک و اردکی انس و الفتی عجیب با هم دارند، خوب که دقت کردند راز این انس و الفت را نه در وجوه اشتراک آنها بلکه در نقصی که هر دو در یکی از پاها داشتند دیدند. لک لک و اردک هر دو از یک پا می لنگیدند و همین موجب نزدیکی آنها شده بود. میگفت بعضی از انس و الفت های میان آدمها از جنس نقصان مشترک است. بعدتر در نسبت و رابطه با دوستان، همکاران و هر موجود زنده ای که وارد زندگی ام میشد، این حقیقت را به واقع دیدم. با آنهایی که نداری های مشترک دارم جور دیگری ام! جوری از جنس آشنایی قدیمی. انگار لحظه های زندگی او را زندگی کرده ام و انگار لحظه های زندگی ام را زندگی کرده است. دیالوگ هایم با این افراد معمولا کوتاه است و نیازی به شرح و تفسیر نیست. گاهی آنقدر کوتاه که کافی است نگاهشان کنم و بگویم : "مگه نه؟" و بگویند: "دقیقا"!
